Bir insanın bildiği kelime ne kadar az ise kendini ifade etmesi de, o kadar zor olur. Ne kadar kelime biliyorsa, o kadar rahat konuşur ve konuşulanları, yazılanları, ortaya konulanları o nisbette rahat anlar. Bunu çok iyi bilen batı dünyası çocuklarına çok zengin bir dil eğitimi veriyor. Meselâ ABD’de ilk eğitimden geçen çocukların kitaplarındaki söz sayısı 71 bindir. İngiltere’de ve Almanya’da 70 bin civarında, İtalya’da 33 bin, Suudî Arabistan’da 12.500 kelimeyle okuyor çocuklar. Türkiye’de ise aynı eğitimi gören çocuklarımızın kitaplarındaki kelime sayısı sadece 7 bindir. Bu 7 bin kelimenin de ancak yüzde 5 ile konuşuyor ve düşünüyor çocuklarımız.

Şimdi 250-300 kelimeyle konuşan ve düşünen neslin bir edebiyat meydana getirmeleri veya asgarî şartlar altında, edebiyatımızı kavramaları, anlamaları, onu zevkle okumaları mümkün mü?
Çocuklarımız ve gençlerimiz, çok basit kelimelerle konuşuyorlar. Niçin? Çünkü kelime hazineleri çok zayıf hâl böyle olunca bu çocuklarımıza edebiyatımızı ve tarihimizi sevdiremiyoruz. Halbuki Batılıların bu konuda çok doğru tespitleri var. Diyorlar ki; Millet edebiyatı olan topluluktur.

sırrı er

 Mit Zitat antworten