Gözlerine Yazılmamış Bir Destan


bu şiirde iki göz var
biri senin; biri onun
Senin o karanlık, küf kokulu
matem gözlerini terkediyorum

biliyorum; saçlarının sarısı
gözlerinin yeşiline karışmış
biliyorum; sana benzemek için
melikeler birbiriyle yarışmış
fosforlu ve derin bakışlarına
çağlar boyu nice destanlar yazılmış
oysa ben görülmedik bir lale yaprağına
gökleri kıskandıran bir destan yazıyorum
gözlerin değişip kaplasın karanlığı
bütün ufukları sarsın gözlerin
gene de hep bende kalsın gözlerin

l
kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
atlılar kaybeder yolunu, hasretimin
posta güvercinleri geri dönmez ülkeme
yaslı dereler gibi mutsuzluğa akarım
kapama gözlerini; karanlıktan korkarım

ll
ateşten ve köpükten sıyırıp ellerimi
mekanımı gülistan eyleyendir gözerin
isyanıyla ihtiras ve gerilim yaşayan
Kabil’in ruhunu kan eyleyendir gözlerin
vuslat aşkını Leyla düşürmedi çöllere
arzı Mecnun’a hicran eyleyendir gözlerin
gözlerinde başladı tarihin macerası
Adem’i Havva’ya ram eyleyendir gözlerin
Kerem dağlar ardında aradı gözlerini
Kamber’i bile viran eyleyendir gözlerin
Ferhat dağları deldi yolunu bulmak için
sevmeyenleri giryan eyleyendir gözlerin
suların emzirdiği muamma bir çocuğu
yedi iklime hakan eyleyendir gözlerin

lll
gözlerin göklerinde
her yüzyılın başında
birer akkor olmuş gözlerin
çekip çıkarsam da mısralarımı
ben yalnız gözlerinin şairiyim aslında

hangi rüzgara verdiysem aşkımı
beni alıp yangınlara götürdü
muştu beklediğim bütün yelkenlilerden
ateş düştü içime

lV
yüreğimden fışkıran bir “ah” mıdır gözlerin
beni benden koparan “eyvah” mıdır gözlerin
Bu gözler, o aydınlık o güzel gözler değil
yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin
ses midir, aynalarda çarpan kulaklarıma
kürdili hicazkar mı, segah mıdır gözlerin
Arif Bey’i Itri’yi ömür boyu inleten
nihavend mi, sultan-ı yegah mıdır gözlerin
kubbesinde yitirdim zaman duygularımı
akşam mıdır, gece midir, sabah mıdır gözlerin
ruhumu baştan başa acılarla dokuyan
beynimi kurşunlayan silah mıdır gözlerin
her köşede zifiri bir silüet bırakan
gönül memleketimde seyyah mıdır gözlerin
renkler avare; sitem başıboş kuytularda
mavi midir, yeşil mi, siyah mıdır gözlerin
yoksa yalancımıdır, günah mıdır gözlerin

V
nihan kıldı gözlerin bana kapılarını
oysa ben gözlerinden girerdim yüreğine
her bakışın bir damla ab-ı zindegan idi
hicranlı her gülüşün bin yıllık figan idi
içime, soluşundan sonra koyu renklerin
birer şirpençe gibi düştü gözbebeklerin
feryadıma gök bile bigane değil şimdi
söyle, kurtuluşun mu, harabın mı gözlerin
gözlerinde mi mehtab; mehtabın mı gözlerin

Vl
çağlayanlar bile hararetlidir
buğday başağının açlığıdır ufuklar
siperleri aşıklar mı doldurmalıydı
zalimler mi
neden böyle hıçkırıklı, umutlar

Vll
beni hangi urganla bağladın gözlerine
beni hangi ırmağa karıştırdın yeniden
senden kopamıyorum gözlerin var oldukça
sensiz yapamıyorum yüzün bahar oldukça
gözlerine baktıkça duruluyor yüreğim
ölse de, gözlerinden soruluyor yüreğim
indirme kirpiğini; tutuşmasın kainat
nazar kıl; ferahlasın; kavruluyor yüreğim
sensiz küle dönerek savruluyor yüreğim

Vlll
diyorlar ki ağla
ağla ki dumanı dağılsın yolların
ağlamayı denizlere bıraktım


yalnız gözlerindir hayatta kalan
uğruna adandığım
mahşeri sularla çevirip dört yanından
gönlümde sakladığım
aynalarda arayıp bulamazken günboyu
gölgesinde konakladığım
gözlerindir ufkumda dalgalanan

Rüstem’in kanını döktüm yerlere
İstanbul’u kuşattım gözlerin için
Azrail’e koştum siperlerimden
gözlerine baka baka dirildim
niçin kızıl kıyamettir gölerin bu gün
niçin heyelan var eteklerinde
İsrafil’den işaret mi almışsın
yanaklarında mahşer kalıntısı
dudaklarında mizan
bütün gamlı hüdhüdler Belkıs’le döner sana
yıldızlar vuslat için her gece iner sana
rengini, gözlerinde kaybolan bilir

lX
gözlerin uğrak yeridir bestekarların
şairler hüzne dalar yeşil okyanusunda
eşiğinde ölümsüz dilenciler
gözlerin gecenin intiharıdır

sen gözlerine mahkumsun; gözlerin bana
ben şiir yazmasam, kim tanır gözlerini
geçerken yalnızlık sokağından
hangi demirci indirir parmağına çekici
hangi berber yanağını keser müşterisinin
gözlerine bakmasam, doğar mı güneş

X
gözlerin boşluğa akan bir ırmak değil
gözlerin sadece ölmek, yaşamak değil
gözlerin tükeniş doruklarında
bulunmayanları aramak değil
gözerine aşina olduğum günden beri
ben artık hır gece sesleniyorum
düşe kalka
yorgun argın
derbeder
yapayalnız
duruyorum; yanlış anlaşılıyor
her hücremde bir inkılab
her gönlümde bir mahitab
evim harab; ömrüm harab
ne ay kaldı, ne de mehtab
gök bulanık; ufuk silik
gene de mağrur ve dimdik
yürüyorum; mezarım oluyorsun ansızın

Xl
bu son şiir, o küflü gözlerine yazılan
bu son mezar kalbimde hicranla kazılan
senin gamsız gözlerin kahkahalar atarken
benim gözlerim viran; ağlamaya değer mi
her cilven bir ıstırab; her nazın kapkaranlık
yorgun kuraklığında ıslanmaya değer mi
hiç güzel olur muydun gözlerin olmasaydı
ateşlere girmeye ve yanmaya değer mi
bir kevser ırmağında serinlemek dururken
sellerine karışıp bulanmaya değer mi
aydınlığın gözleri çağırıyor kalbimi
zehir bakışlarınla boyanmaya değer mi
gözlerine bir ömür dayanmaya değer mi



Nurullah Genç

[noshcat]

An jenem Tag, an dem Du mich als alter Mensch

siehst und ich nicht mehr ich bin,

hab Geduld mit mir und versuche mich zu

verstehen.



Wenn ich mich beim Essen bekleckere, mich

nicht richtig anziehe, hab Geduld.

Denke zurück an die Stunden, die ich damit

verbracht habe, es Dir damals beizubringen.



Wenn ich mich mit Dir unterhalte und ich mich

zum hundertsten Mal wiederhole, unterbrich

mich nicht, hör mir einfach zu. Als Du klein

warst, habe ich mir Dein Geplapper ständig

und überall angehört, ob Zuhause, im Geschäft

oder bei Bekannten.



Falls ich mich nicht wasche, dusche oder

bade, schimpf nicht mit mir und vor allem

beschäme mich nicht. Erinnere Dich daran, wie

oft Du Ausreden hattest und wie oft ich dich

ans baden gehen erinnern musste.



Wenn Du meine Ignoranz gegenüber neuen

Technologien bemerkst, bitte ich Dich mir die

nötige Zeit zum erlernen zu geben. Und bitte

lache währenddessen nicht über mich.



Ich habe Dir so viele Dinge beigebracht ….

Wie man richtig isst, wie man sich benimmt,

wie man spricht, wie man sich anzieht und wie

man sich in dieser Welt zurechtfindet.

Sehr viele dieser Dinge; sind das Ergebnis

der Kraft und Zusammenarbeit von uns beiden –

Dir und mir.



Falls ich irgendwann vergesslich werde oder

den Faden unserer Unterhaltung verliere, gib

mir die nötige Zeit um mich zu erinnern. Und

falls ich mich doch nicht erinnern kann,

werde nicht nervös und böse; ich glaube

nämlich; dass die Unterhaltung nicht das

Wichtigste ist, sondern die Nähe zueinander

und dass Du mir zuhörst.



Zwing mich nicht zum essen, wenn ich es nicht

will. Ich weiß am besten was ich brauche und

was nicht.

Wenn mich irgendwann meine müden Beine nicht

mehr schnell gehen lassen, reiche mir deine

helfende und stützende Hand, genauso wie ich

es für Dich getan habe, als Du laufen gelernt

hast.



Und wenn ich Dir eines Tages sage, dass mein

Leben nicht mehr lebenswert ist und dass ich

sterben will, sei mir nicht böse. Eines Tages

wirst Du verstehen, dass es gar nichts mit

Dir zu tun hat, nicht mit deiner Liebe zu mir

und auch nicht mit meiner Liebe zu Dir. Lerne

einfach zu verstehen, dass ich in meinem

Alter nicht lebe, sondern zu überleben

versuche.



Eines Tages wirst Du erkennen, dass ich trotz

der Fehler die ich gemacht habe, nur das

Beste für Dich wollte und dass ich versucht

habe Dir dein Weg durch diese Welt so gerade

und eben wie möglich zu machen.

Du darfst weder böse noch traurig sein und

Dich auch nicht unfähig fühlen, wenn Du mich

so siehst. Du musst nur an meiner Seite sein,

versuchen mich zu verstehen und mir helfen,

so wie ich es gemacht habe, als Du in diese

Welt geboren wurdest.

Jetzt bist Du an der Reihe, mich auf meinem

schwierigen, nicht immer geraden und ebenen

Weg zu begleiten. Hilf mir diesen Weg mit

Liebe und Geduld zu Ende zu gehen. Ich werde

es Dir mit einem Lächeln und mit der

unendlichen Liebe, die ich immer für Dich

hatte, habe und haben werde, danken...♥♥♥

aşk iki kişiliktir


değişir rüzgarın yönü
solar ansızın yapraklar;
şaşırır yolunu denizde gemi
boşuna bir liman arar;
gülüşü bir yabancının
çalmıştır senden sevdiğini;
içinde biriken zehir
sadece kendini öldürecektir;
ölümdür yaşanan tek başına
aşk iki kişiliktir.

bir anı bile kalmamıştır
geceler boyu sevişmelerden;
binlerce yıl uzaklardadır
binlerce kez dokunduğun ten;
yazabileceğin şiirler
çoktan yazılıp bitmiştir;
ölümdür yaşanan tek başına,
aşk iki kişiliktir.

avutamaz olur artık
seni bildiğin şarkılar;
boşanır keder zincirlerinden
sular tersin tersin akar;
bir hançer gibi çeksen de sevgini
onu ancak öldürmeye yarar:
uçarı kuşu sevdanın
alıp başını gitmiştir;
ölümdür yaşanan tek başına,
aşk iki kişiliktir.

yitik bir ezgisin sadece,
tüketilmiş ve düşmüş, gözden.
düşlerinde bir çocuk hıçkırır
gece camlara sürtünürken;
çünkü hiç bir kelebek
tek başına yaşayamaz sevdasını,
severken hiçbir böcek
hiç bir kuş yalnız değildir;
ölümdür yaşanan tek başına,
aşk iki kişiliktir.

ataol behramoğlu

Kadın bilene NEFES,bilmeyene NEFS'tir ...


Şems-i Tebrizi

Beni kör kuyularda merdivensiz biraktin
Denizler ortasinda bak yelkensiz biraktin
Öylesine yiktin ki bütün inanclarimi
Beni sensiz biraktin, beni sensiz biraktin.

Ümit Yasar Oguzcan

[sive]

Dünyam cok ama keyfim yok,
Yürek var ama Kalp yok,
Kalp var ama Ask yok,
En kötüsüde SEN yok.....

Ask&Ben Sensiz.....

Lavinia

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia

Özdemir Asaf

Sevgi adına

Şarkılar söylenir sevgi adına
Şiirler yazılır sevgi adına
Bir yuva kurulur sevgi adına

Sevgi denen duyguyu anlatsana
Sevgi denen duyguyu yaşat bana

Gurbet yolu gözlenir sevgi adına
Gözyaşları dökülür sevgi adına
Gülücükler saçılır sevgi adına

Sevgi denen duyguyu anlatsana
Sevgi denen duyguyu yaşat bana

Dertlere katlanılır sevgi adına
Ömür harcanılır sevgi adına
Bir vatan kurtarılır sevgi adına

Sevgi denen duyguyu anlatsana
Sevgi denen duyguyu yaşat bana

Sırtında taşırsın sevgi adına
Oğlunu kızını ana babanı
Baş koyarsın yastığa sevgi adına

Sevgi denen duyguyu anlatsana
Sevgi denen duyguyu yaşat bana

Bir güle kıyamazsın sevgi adına
Karıncayı incitmezsin sevgi adına
Herşeye katlanılır sevgi adına

Sevgi denen duyguyu anlatsana Sevgi denen duyguyu yaşat bana

sevgilim,
yetimim benim,
aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken

kapılar kapalı, dünya buzlu cam
uyuşmuş gözlerimin önünde
hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan

ikimizin yerine dinliyorum
sevdiğin şarkıları
siyah tişörtünü giyiyorum yatarken
gömleklerini, kazaklarını, kokunu
senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken
gün boyu elimde kahve fincanı

kapıyı açmıyorum
telefonlara çıkmıyorum
başını bekliyorum geleceği olmayan hatıralarının

sevgilim,
yetimim benim,
nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata
öldüğünden haberi yok fotoğraflarının.

Artık merhametle sevmeyi de biliyorum. Evet, çok seviyor, çok tutkusu var ama duygusunda merhamet yok, şefkat yok. merhameti de sadece fakirlere gösterilmesi gereken bir şey gibi algılıyor. Karşısındaki insanı merhametle sevmenin getirdiği kollama bilgisine sahip değil. Acıtmayı, köşeye sıkıştırmayı, üstünlük oyunlarını ilişkisinin bir parçası haline getirmiş...

Murathan Mungan