[xGicikoglanx]

Sonsuz bir karanligin icinden dogdum.

Isigi gördüm, korktum.
Agladim...
Zamanla isikta yasamayi ögrendim.
Karanligi gördüm, korktum.

Gün geldi sonsuz karanliga ugurladim sevdiklerimi.

Agladim...
Yasamayi ögrendim.
Dogumun, hayatin bitmeye basladigi
an oldugunu;
aradaki bölümün,
ölümden calinan zamanlar oldugunu ögrendim...
Zamani ögrendim.
Yaristim onunla.
Zamanla yarisilmayacagini,
zamanla barisilacagini, zamanla ögrendim...
İnsani ögrendim.

Sonra insanlarin icinde iyiler ve kötüler oldugunu.

Sonra da her insanin icinde iyilik ve kötülük bulundugunu ögrendim...
Sevmeyi ögrendim.
Sonra güvenmeyi.
Sonra da güvenin sevgiden daha kalici oldugunu.
Sevginin;
güvenin saglam zemini üzerine kuruldugunu ögrendim...
İnsan tenini ögrendim.

Sonra tenin altinda bir ruh bulundugunu.

Sonra da ruhun aslinda tenin üstünde oldugunu ögrendim...
Evreni ögrendim.
Sonra evreni aydinlatmanin yollarini ögrendim.
Sonunda evreni aydinlatabilmek icin;
önce cevreni aydinlatabilmek gerektigini ögrendim...
Ekmegi ögrendim.
Sonra baris icin;
ekmegin bolca üretilmesi gerektigini.
Sonra da ekmegi hakca ülesmenin,
bolca üretmek kadar önemli oldugunu ögrendim...
Okumayi ögrendim.
Kendime yaziyi ögrettim sonra.
Ve bir süre sonra yazi, kendimi ögretti bana...
Gitmeyi ögrendim.
Sonra dayanamayip dönmeyi.

Daha da sonra kendime ragmen gitmeyi...

Dünyaya tek basina meydan okumayi ögrendim genc yasta.
Sonra;
kalabaliklarla birlikte yürümek gerektigi fikrine vardim.
Sonra da asil yürüyüsün; kalabaliklara karsi olmasi gerektigine aydim...
Düsünmeyi ögrendim.
Sonra kaliplar icinde düsünmeyi ögrendim.
Sonra saglikli düsünmenin kaliplari yikarak düsünmek oldugunu ögrendim...

Namusun önemini ögrendim evde...

Sonra yoksundan namus beklemenin;
namussuzluk oldugunu.
Gercek namusun, günah elinin altindayken, günaha el sürmemek oldugunu ögrendim...
Gercegi ögrendim bir gün
Ve gercegin aci oldugunu.
Sonra kararinda acinin, yemege oldugu kadar hayata da lezzet kattigini ögrendim...
Her canlinin ölümü tadacagini,
Ama sadece bazilarinin
hayati tadacagini ögrendim...
Ben dostlarimi
ne kalbimle ne de aklimla severim.
Olur ya;
Kalp durur,
Akil unutur.
Ben dostlarimi ruhumla severim.

O ne durur, ne de unutur..."