[xGicikoglanx]

Çok kayıp var ömrümden...
Ne sen sor ne de ben söyleyeyim...
Solgun bir ömür ise bana reva görülen,
Bırakın şuracıkta yalnız öleyim...

Kayıp var ömrümden, hem de çok...
Bir çığlık gibi büyüyen, sessiz haykırışlar.
Bu bende bir ben artık hiç yok,
Kendimi bile kendimce yalnız bırakmışlar...

Bir kalem çilesi gibiyim kağıda.
Bir kağıt heba oluşu gibi örneğin.
Karaladım kendimi, kanatırcasına,
Buruşturdum, buruşuldum, ölene değin...

Bir kibrit alevinde gölge olur suretim.
Sönüşünde soldugum oldu benim de.
Bir tütün, bir nefes doldukça cigerlerim,
İzmaritle konuk olmuşluğum da oldu küllüğe...

Basit ama derin cümlelerle yazdım bu nacizane dörlüklerimi.
Aradan yıllar aktı, kalemim de tükendi.
Bilmem daha nasıl anlatırım kaybettiklerimi,
Kaybım ömrümle ödendi...

Bir kuşun kanadında, kurşun yarası,
Bir evin duvarında deprem hatırası.
Koca bir boşlukmuş hayatın bana mirası,
Gelmedi gitti yüzüme, bir tebessüm sırası...