-Sevdiğim işimden geçen yıl ayrılmak zorunda bırakıldım. Hala kalbim orada ve üzülüyorum. Allah’ın beni sevmediğini düşünüyorum. Yaşadıklarımda kendimi suçluyorum. Bu kötülüklere layık olduğumu ve diğerlerinin benden değerli olduğumu düşünüyorum. Bu da bana çok acı çektiriyor.

-İsten ayrılmak, yanlış yapmak veya haksızlığa uğramak insan hayatının kaçınılmaz gerçeğidir. Hepimiz bir şekilde bir yanlışla karşılaşıp çarpışacağız. Olayları sağlıklı biçimde yöneteceğiz. Hata bizdeyse düzelteceğiz, muhatabımızdasa da zararından kurtulmayı başaracağız. Sizin seçtiğiniz yol ise haksız şekilde kendi geleceğinizi tehlikeye düşürüyor. Detayları Zihinsel Şifa’ya bırakarak şöyle diyeyim:

-İşten uzaklaştırılmanıza sebep olan ilişki çatışmasını iyi analiz edin. Orada tamamen masum olabileceğiniz gibi yanlışınız da olabilir. Yüzeysel düşünerek kendinizi hançerlemeniz doğru değil. Orada sizin hatanız varsa bunu anlarsınız, oradan dersinizi alır ve bundan sonraki ilişkilerde aynı hatayı yapmamaya azmedersiniz. Eğer o yanlışınız bir huyunuzdan kaynaklanıyorsa psikoloik yardım alabilir ve huyunuzu düzeltme mücadeesine girersiniz. Eğer çatışma muhatabınızın zulmünden kaynaklanıyorsa ve zamanında hakkınızı alamadıysanız, artık elinizden bir şey gelmiyorsa da, bu şekilde kendinize acı çektirmeyin.

-Yüce Allah bizlere fırsat üstüne fırsat veriyor. Nice günahkarlara tövbe fırsatı veriyor. Nice hastaları ölüm döşeğinden kaldırıyor. Niece yuvalarını bozanların töbesini kabul ediyor. Nice işine hor davranıp kaybedene yeni iş nasip ediyor. Olan olmuştur.

-Eğer sizin hatanızdan olmuş ise dersinizi alıp günahınız varsa tövbe edersiniz. Suçluluk yanlış, pişmanlık doğrudur. Suçluluk kendini cezalandırmaya odaklanır, pişmanlık ise kusurunu düzeltmeye odaklanır. Kendini neden cezalandırıyorsunuz, durumu düzeltme şansınız varken. Allah affetmezse cezalandıracak zaten. Sizin de kendinize cellatlık yapmanız akıllılık değil. Kendinizi cezalandırmakla sorunu çözemezsiniz. Kendinize de başkasına da yararınız olmaz. İşte bu tavranızın ürettiği bunalımın sizi depresyona sürüklediğini görüyorsunuz.

-Allahın sizi sevmediğini düşünmeniz başınıza gelen en büyük belaya işarettir. Derhal tövbe etmelisiniz. Çünkü onun bir adım sonrası Allahı terk etmektir. O düşünceyi zihinde şeytan kibir kapısından üretir. Allah sevmese bile bu ihtimali düşünmekten titremeli insan. Böyle düşünmek yerine derhal tövbe etmeli, kusurunu düzeltmeli. Allah kibirli, isyanlar, sav urgan, sorumsuz, vefasız insanı sevmez. Yoksa günah işleyip de hüngür hüngür ağlayanı kurtarmak ister. Öyle düşünmek yerine, “Allah’ım, kendimi Senden uzaklaştırmaktan Sana sığınırım. Bana yardım et.” Diye dua edin.

Sözünü ettiğim kitapta beyninizi, zihninizi ve psikolojinizi nasıl toparlayabileceğinizi görebilirsiniz. Kendinizi Allah indinde çok önemeli bir sonsuzluk yolcusu olarak görün. Siz çok önemlisiniz. Sinek bile çok önemlidir. Allah gibi bir yüceler yüc esinin yarattığı en küçük şey bile nasıl çok önemli olmaz. Değil mi ki onu Allah yarattı. Öyleyse kendinizi şeytana kul olmaktan kurtarma savaşı verin. Bunu kendiniz için sadece siz yapabilirsiniz.

Dr. Muhammed Bozdağ

 Mit Zitat antworten