Huzur evi diyorlar adina (Seniorenzentrum),

bir anne baba düsün, gencliginin en güzel döneminde 3-5 cocugu büyütüyorlar, okutuyor yetistiriyor ve cocuklarinin gelecegi güzel olsun diye yabanci ülkelere gidip orda en kötü islerde calisip assalaniyorlar (örnek: almanya, hollanda, ....).

Bu anne babayi biz ne yapiyoruz, yaslilik kapiya gelince, hastaliklar baslayinca?
Onlari huzur evi denilen yerlere birakiyoruz, ölümü orda beklesinler, hatta icimizi rahatlatmak icinde
" orda 24 saat gözetim altinta ve türk huzur evi, baska türklerde var sohbet eder" diye kendi kendimizi kandiriyoruz.

Oysa bir anne ve baba ancak evlatlarinin yaninda huzur bulur.

Onlar ellerindeki kisitli kaynakla en mükkemmel sekilde bizi büyüttüler, sirf bizim gelecegimiz güzel olsun diye gurbete gittiler ve vesifsiz türk isci diye assalandilar.

Bu anne ve babalarinin cocuklari (2-3 kusak türklerin) bazilari
- zengin oldu
- akademisyen oldu
- ev bark sahibi oldu
- aile sahibi oldular
AMA yasli, hasta olan anne ve babalarini huzur evi köselerine biraktilar, kisacasi insanligi yari yolda biraktilar.

Onlar sizi hic bir karsilik beklemeden büyütdüler.
Anne ve babasina (atasini bakmayan) dünya hayatinda huzur bulamaz.
Onlari huzur evine bir esya gibi birakmayin, onlar kedi köpek degil ONLAR BIZIM ATAMIZ.

 Mit Zitat antworten